De trefbal-anime van je dromen
D hier zijn enkele games die zo overduidelijk zijn beïnvloed door anime, dat je ze moet googlen om er zeker van te zijn dat ze niet al een show zijn die je kunt bekijken. Het is niet noodzakelijk de visuele stijl die dit gevoel oproept, maar de manier waarop het verhaal aanvoelt en de personages handelen, en vaak de meer dan levensechte absurditeit van de interacties binnen de game die dit doen. Dodgeball Academia is echt een van die spellen, en het is absoluut ongelooflijk.
Deze RPG speelt zich af in een wereld waar trefbal alles is, en geeft je de controle over Otto, een eenvoudige himbo wiens enige droom is om zoveel mogelijk trefbal te spelen. Om dit te doen, heeft hij zich aangemeld bij een prestigieuze school die gespecialiseerd is in het onderwijzen van elk aspect van het spel. Een anime-hoofdrolspeler zijn betekent dat beste Otto een beetje een himbo is, en ook catastrofaal laat voor alles de hele tijdspanne.
Je duikt op bij de academie om het laatste deel van de inleiding tot de geschiedenis van de plek op te vangen. En het blijkt dat het hele gebouw wordt aangedreven door een draaiende trefbal die vastzit in een stuk rots dat daar een tijdje geleden is gegooid door een held die een einde maakte aan de grote trefbaloorlogen. Kijk, ik zei toch dat het dom was.
Welnu, elke leerling moet dan zijn handen op de intens draaiende bal leggen (voorzichtig, zoals een van de leraren uitlegt) om zijn eigen kracht te wekken. Wat dat betekent in termen van gameplay, is dat je speciale bewegingen kunt ontgrendelen terwijl je door het spel gaat, en elk personage heeft zijn eigen reeks vaardigheden die je kunt gebruiken.
Het vechtsysteem laat je in feite trefbalwedstrijden spelen. Je doel is om de tegenstanders voldoende overspanningen te raken om hun HP te verminderen en te voorkomen dat je eigen spelers naar beneden gaan. Naast je normale schot, kun je er ook voor kiezen om je worpen te vertragen om vijandige spelers te misleiden. Dat komt omdat zowel jij als je tegenstanders de mogelijkheid hebben om de gegooide ballen te counteren of te vangen om schade te voorkomen.
Dat is niet alles; elke speler heeft ook zijn eigen unieke geladen schoten die de bal met speciale effecten zullen doordrenken, zoals vuur dat schade zal veroorzaken over spanwijdte, of bliksem die iedereen in het andere team zal beschadigen. Je kunt ook focus gebruiken, maar alleen als er minstens één bal op de speelhelft van je tegenstander ligt. Deze zullen dingen doen zoals jou en je team genezen, of je balltimate-beweging opbouwen. Je balltimate-beweging is de grote anime-afsluitende aanval, en het kan van alles zijn, van het laten vallen van blikseminslagen op je vijanden tot het doen van een echte Kamehameha uit de Dragon Ball-serie.
Al die lagen zijn toegevoegd in de eerste paar hoofdstukken, maar ze zijn ook niet het einde van de complexiteit die wordt geboden door gevechten in Dodgeball Academia. Je zult af en toe wedstrijden hebben waarin uitgeschakelde spelers achter je gaan om te proberen een aanval uit meerdere hoeken af te slaan, wat vooral moeilijk is in sommige van de latere wedstrijden. Je hebt ook speciale arena's in sommige gebieden met hun eigen uitdagingen, zoals heel lang gras in het bos dat de bal bijna volledig verduistert wanneer deze wordt gegooid.
Het systeem is ongelooflijk eenvoudig te leren, maar het voelt alsof de ontwikkelaars dat weten, omdat ze voortdurend nieuwe lagen of kleine aanpassingen toevoegen om dingen interessant te houden. Het is niet eens alsof ze dat echt nodig hebben, want alleen al de handeling van het vangen van een bal voordat je hem in een tegenstander gooit en hem omgooit, geeft enorm veel voldoening. Zoals je waarschijnlijk wel kunt zien, ben ik behoorlijk gecharmeerd van de gevechten in Dodgeball Academia, maar dat is niet het enige goede aan de game.
Het verhaal speelt zich af in acht hoofdstukken, die elk in feite één aflevering zijn met een hoofdzoektocht, enkele trefbalspelers die je op zicht zullen aanvallen, en een aantal ongelooflijk vreemde nevenmissies. Hoewel de meeste van deze dingen alleen maar rondrennen zijn om items te vinden en dingen te bestrijden, hebben ze ook de neiging om wat vermakelijk schrijven in zich te hebben. Een daarvan is bijvoorbeeld het verhaal van een jong kind dat met waterfonteinen kan praten en je moet vergelden voor drie mensen die het water van een bepaalde fontein hebben bezaaid.
Ik heb de eigenlijke karakterontwerpen nog niet eens genoemd. Hoewel veel van de personages in sprookjesachtige archetypen passen, is het uiterlijk ervan allesbehalve standaard. Neem een van je eerste vrienden op de academie, Balloony. Nu zou je misschien denken dat het te op de neus zou zijn om iemand Ballooney te noemen en dan hun bepalende kenmerk een ballon voor een hoofd te maken, maar je zou het mis hebben, en ook een beetje chagrijnig. Balloony is een beetje zenuwachtig voor veel dingen, maar ze zijn vooral bang voor planeten met doornen, omdat ze niet willen leeglopen. Ik weet niet of dit hen zou doden, en ik wil het ook niet weten, want dat lijkt een beetje te verknoeid voor dit nogal gezonde spel.
Zoals je vast wel kunt zien, ben ik dol op Dodgeball Academia. Het duurt ongeveer acht uur, zo overvol met karakter en stijl dat het onmogelijk is om het te spelen zonder te glimlachen, en de kerngameplay in de gevechten is buitengewoon leuk. Alles aan deze game is een genot om mee om te gaan, en het zit vol met kleine knikjes en verwijzingen waardoor het aanvoelt als speciaal ontworpen voor langdurige gaming- en anime-fans. Het is gewoon leuk, en soms is dat alles wat je nodig hebt.
Dodgeball Academia wordt op 5 augustus gelanceerd voor de PlayStation 4, Nintendo Switch, Steam en Xbox One. We hebben de pc-versie beoordeeld.
Het vonnis
Dodgeball Academia is het puurste plezier dat je kunt hebben. De eigenzinnige visuele stijl sluit perfect aan bij de absurde actie en zorgt altijd voor een grote glimlach op je gezicht. Als je op zoek bent naar iets om je dag op te fleuren, en je houdt ook van trefbal, dan is dit misschien wel het perfecte spel voor jou.
Pluspunten
- Schattige kunststijl
- Overdreven absurd anime-verhaal
- Geweldig gevecht
Nadelen
- Waarschijnlijk te anime voor sommige mensen
- Sommige gevechten voelen een beetje oneerlijk