Als ik span kon terugdraaien
D hier is een vroeg moment in Cris Tales waar de hoofdpersoon Crisbell – een genre-typische wees, zich totaal niet bewust van haar afkomst of lot – wat haar kenmerkende span-bending-vaardigheden zal worden. Het is bedoeld als een moment van apotheose, waar de bescheiden heldin de kracht krijgt die ze nodig heeft om de wereld te veranderen, en de speler een gevoel van urgentie en belangrijkheid te geven. In plaats daarvan is het een indicator van een van de belangrijkste problemen die het spel teisteren.
Dit moment, dat achteraf als een grote gebeurtenis wordt beschouwd, is vermoedelijk wanneer Crisbell de kristallen van span opent, ontwaakt als een tijdmagiër en het vermogen krijgt om verleden, heden en toekomst tegelijk te zien. Wat er echter op het scherm gebeurt, is dat Crisbell een roos oppakt voor een glas-in-loodraam.
Langdurige fans van klassieke Japanse RPG's — en we hebben het hier over klassiekers uit het 16-bit-tijdperk — kunnen dit met zich meebrengen. Het is het soort conventie dat in talloze games voorkomt, waar als je de regels van het genre kent, je het gewoon begrijpt. Crisbell heeft krachten nodig om het verhaal te laten beginnen, dus ze krijgt krachten en we kunnen later praten over hoe belangrijk het allemaal was.
Cris Tales-ontwikkelaar Dreams Uncorporated en SYCK snappen het zeker - het Colombiaanse Indië was specifiek bedoeld om een liefdesbrief te maken aan oude JRPG's, met name Chrono Trigger en klassieke Final Fantasy. Het probleem is dat ze, omdat ze zelf zulke fans zijn, ervan uitgaan dat alle anderen die spelen de regels zullen kennen, de verwijzingen zullen begrijpen of het op dezelfde manier zullen begrijpen, zelfs als personages opduiken met uitgesproken gravitas maar geen echte introductie. Of overlevering wordt besproken alsof het algemeen bekend is, ondanks dat er geen verklaring voor is.
Het resultaat is een spel dat – ironisch genoeg, gezien de thema’s van temporele manipulatie – haast heeft om ergens te komen, zonder ooit echt aan de reis te binden. Het is nooit helemaal vervreemdend, maar het is vaak schokkend, waardoor de speler uit een anders meeslepende wereld wordt getrokken. Het is jammer, want als je je eenmaal aan de wereld van Cris Tales hebt toegewijd, onthult het een solide JRPG-stijlervaring die het formaat met eerbied huldigt, terwijl het nog steeds een aantal innovatieve wendingen biedt.
Zoals zoveel van zijn voorouders, kiest Cris Tales' gevecht voor een turn-based benadering. In eerste instantie lijkt het misschien buitengewoon ouderwets, maar naarmate Crisbell meer spanmagie leert en relaties opbouwt met haar teamgenoten, wordt het steeds gelaagder. In plaats van elkaar om de beurt te verslaan, kun je vijanden naar het verleden of de toekomst sturen, bijvoorbeeld oude sterke goblin-krijgers terug naar runts of oudere soldaten naar gepensioneerd gebied.
Terwijl bondgenoten hun eigen krachten verbeteren, kun je ze combineren voor een nog groter effect. Je kunt Cristophers watermagie gebruiken om gepantserde vijanden te laten weken en ze vervolgens in de toekomst te werpen zodat hun verdediging tot niets verroest, of een gifplant te planten met een andere bondgenoot, Willhelm. Voordat je de spankrachten van Crisbell gebruikt om het onmiddellijk te laten bloeien, waardoor de nadelige statuseffecten worden vergroot. Er zijn een groot aantal combinaties en toepassingen, en velen van hen zijn er om ontdekt te worden door middel van creatieve experimenten.
Buiten de strijd zijn de krachten van Crisbell meer gericht op het oplossen van problemen. Met het verleden van een gebied aan de linkerkant van het scherm en de toekomst aan de rechterkant, heeft Crisbell – geworteld in het heden – een uitkijkpunt om onrecht te corrigeren of nachtmerries te voorkomen. Af en toe neem je ook de controle over Matias (uiteraard een pratende kikker met een hoge hoed) om naar het verleden of de toekomst te 'springen', informatie te verzamelen of belangrijke items naar het heden te brengen om de spanlijn te veranderen.
Dit is een gebied waar Cris Tales echt van geniet. Hoewel er een grootser plot is met voorspelbare kosmische inzetten om zich in de loop van het spel te ontvouwen, gaat het vaak meer om alledaagse zaken. Tijdens hun reis raken Crisbell en vrienden betrokken bij zaken zoals het verdedigen van uitgebuite arbeiders - gedwongen om een waardevolle magische hulpbron te delven waar alleen de hogere klasse van een rijke stad van kan genieten. Zelfs als de lage stad in de toekomst overstroomt - en zich zo vaak terugtrekt tegen de horing van cruciale medicijnen als ze in bizarre fantasiewezens scheuren.
Aandacht voor de toekomst – en de kracht van de mensheid om die ten goede te veranderen – is misschien wel de centrale boodschap van Cris Tales. Met slechts een beetje vooruitziendheid en de wil om ernaar te handelen, kan iedereen de toekomst helpen verbeteren - geen spanmagie vereist. Alles is hier misschien gehuld in fantasie-attributen, maar de metaforen zijn transparant, waardoor dit een spel is dat doordrenkt is van sociaal geweten.
Het benadrukt ook het feit dat keuzes consequenties hebben - een keuze die ontwikkelaars hebben gemaakt die tot gevolg zullen hebben dat completisten gek worden. Bepaalde beslissingen, zoals welk huis je moet redden of welke kant je moet kiezen in een ruzie, veranderen het hele verloop van het spel, wat betekent dat je verschillende playthroughs nodig hebt om alles te zien wat het verhaal van Cris Tales te bieden heeft.
Gelukkig, als je ervoor kiest om meerdere runs te maken, is de game op zijn minst een genot om naar te kijken terwijl je dat doet. Hoewel de anime-invloeden duidelijk zijn, is dit geen goedkope of luie poging om op een populaire esthetiek te springen. In plaats daarvan biedt Cris Tales een prachtige benadering van ontwerp en animatie, waarbij anime-gevoeligheden worden gecombineerd met aspecten van de superplatte kunstbeweging, pop-upverhalenboeken en de eigen Colombiaanse wortels van de ontwikkelaars die te zien zijn in de architectuur en mode van de wereld. Om een werkelijk unieke visuele benadering te creëren. In één oogopslag ziet het er allemaal eenvoudig uit, maar hoe meer je observeert, hoe meer je de rijke details van Cris Tales gaat waarderen.
Het is ook een lust voor het oor, met een prachtige suite van instrumentale muziek die perfect past bij de emotie van elke scène. Misschien wel het meest indrukwekkend is echter de Engelse stem, die de kwaliteit van veel echte anime-games overtreft. Er is nuance en verbuiging in elke uitvoering, zelfs voor ondersteunende personages die maar kort verschijnen.
Helaas kunnen alle positieve punten van Cris Tales verloren gaan voor spelers die niet zo'n grote fan zijn van 16-bits JRPG's als de makers van Dreams Uncorporated en SYCK. Het tempo is grillig - nog een tijdelijke ironie - waarbij een vaak frustrerende balans wordt gevonden tussen avontuur en probleemoplossing, met weinig vrijheid om off-rail te gaan en te verkennen. Iedereen wiens verwachtingen van JRPG's meer Final Fantasy XV dan Final Fantasy VI zijn, zal zich hier waarschijnlijk vreemd ongeduldig voelen.
Er is ook een gebrek aan Pools in sommige gebieden. Gevechten vinden willekeurig plaats, maar in tegenstelling tot de klassiekers waar Cris Tales zo dol op is, is er geen screenbreak of opzwepende vechtmuziek om een ontmoeting met een vleugje opwinding aan te kondigen, alleen hetzelfde laadscherm dat je krijgt als je tussen gebieden wisselt. Er zijn ook frequente typefouten in de dialoog op het scherm, met name met de stad "Crystallis" die af en toe de veel minder romantische "Cystallis" wordt genoemd.
Het is vreemd om het gevoel te hebben dat een game is gemaakt door mensen die te grote fans van het genre waren, maar dat is waar Cris Tales zit — een traktatie als je al in de tropen zit, maar de ontwikkelaars vergaten dat niet iedereen dat is. Meer glans en aandacht voor detail, vooral op die cruciale verhaalmomenten, zou dit voor de eeuwigheid hebben gemaakt.
We hebben Cris Tales getest op PlayStation 5. Het is ook beschikbaar op PS4, Xbox Series X|S, Xbox One, Nintendo Switch, pc en Stadia. Nu beschikbaar op alle formaten.
Het vonnis
Ondanks dappere pogingen om het genre toe te voegen, ontsnapt Cris Tales nooit helemaal onder het gewicht van zijn eigen invloeden. Als je geen speciale passie voor het tijdperk hebt, of de bereidheid om je te laten meeslepen in een beslist ouderwets avontuur, zullen de charmes van Cris Tales je waarschijnlijk niet ontgaan. Voor de demografische doelgroep zal deze liefdesbrief echter waarschijnlijk worden ontvangen met alle genegenheid die de ontwikkelaars erin hebben gestopt.
Pluspunten
- Prachtige art-stijl en fantastische voice-acting
- Slimme evolutie van turn-based gevechten dankzij span-manipulatie
- Steeds meer betrokken en emotioneel verhaal
Nadelen
- Belangrijke details van het verhaal ontbreken
- Mist Pools
- Door fans, voor fans - voor beter of slechter